Η Τουρκία έχει διαπρέψει ως “επιτήδειος ουδέτερος”, όχι τυχαία. Είναι με τη Δύση γιατί αυτοί έφτιαξαν τον Κεμάλ και τη χώρα. Οι Άγγλοι πρωτίστως και ο Λένιν συμπληρωματικά στήριξαν τον Κεμάλ εναντίον της Ελλάδας. Οι Άγγλοι επειδή ήθελαν καλή πρόσβαση προς τη Ρωσία, εναντίον της. Ο Λένιν στήριξε την κεμαλική Τουρκία για να κρατάει κλειστή αυτή την πρόσβαση. Η Τουρκία ήταν κλειδί ισορροπίας. Και εξακολουθεί να έχει αυτό το ρόλο.
Η Τουρκία δεν είναι ο δημιουργός της ισορροπίας των δυο στρατοπέδων, ούτε συμβάλλει σ’ αυτήν με την πολιτική της. Η ύπαρξη και η ισχύς της εξαρτώνται από αυτή την ισορροπία, έτσι όπως διαμορφώθηκε επί Κεμάλ: Συμμαχία με τη Δύση, φιλία τότε με την Σοβιετική Ένωση, τώρα με τη Ρωσία, με ή χωρίς Πούτιν. Στην Ελλάδα καλλιεργείται η λάθος άποψη ότι οι Δυτικοί (ΗΠΑ) προσφέρουν ανταλλάγματα στην Τουρκία επειδή φοβούνται μην τους φύγει και πάει με τους Ρώσους.
Είναι λάθος και το επιβεβαιώνει ο ίδιος ο Πούτιν. Όταν ο Ερντογάν του ζήτησε να ενταχθεί η Τουρκία στο Σύμφωνο της Σαγκάης (BRICS) η απάντηση του Ρώσου προέδρου ήταν σαφής: «θα έρθετε μόνο αν και όταν φύγει η Τουρκία από το ΝΑΤΟ». Αν δηλαδή λήξει η πολιτική του “επιτήδειου ουδέτερου”. Το ίδιο, αντιστρόφως, ζητούν και οι Αμερικάνοι. Οι ΗΠΑ δεν φοβούνται μήπως η Τουρκία εγκαταλείψει τη Δύση, δεν ακολουθούν, δηλαδή, αμυντική πολιτική απέναντι στον Ερντογάν. Αντιθέτως, οι ΗΠΑ θέλουν να σύρουν την Τουρκία σε επιθετική πολιτική κατά της Ρωσίας, επιδιώκοντας κι αυτές (όπως ο Πούτιν) λήξη της πολιτικής ουδετερότητας της Τουρκίας.
Oxtapus 