Μεγάλωσα σε μια εποχή που ένιωθε βαριά και ίσως αφόρητη την παρουσία της «γενιάς του ’30» πάνω της. Ανατράφηκα με τον Βενέζη και τον Θεοτοκά, τον «Κοτζάμπαση του Καστρό-πυργου» του Καραγάτση και τον «Επιτάφιο» του Ρίτσου, το σεφερικό «Μυθιστόρημα» και το «Μαραμπού», την Υψικάμινο» του Εμπειρίκου και τα δοκίμια του Δημαρά…
Γ. Καραμπελιάς: Η Γενιά του 30 στο μεταίχμιο του 20ού αιώνα — Άρδην – Ρήξη
