Ο Βαρουφάκης δεν ήταν ποτέ για το μέσο όρο…Σκανδαλωδώς ευφυής, προκλητικά ριζοσπαστικός, αλλεργικός με τις συμβάσεις κάθε είδους, πολίτης του κόσμου με διεθνιστικούς όρους, συγκρουσιακός απο φύση και θέση,βαθειά μορφωμένος και με δομική καλλιέργεια, αναρχικά αντικομφορμιστής, ακομπλεξάριστος μαρξιστής, με ακραία εντιμότητα ακόμη και στα πιο μικρά – τόσο που δεν γίνεται πιστευτή ούτε καν από τους «μέσους» έντιμους- αντι-οικονομολόγος στην ουσία που δεν διστάζει να ισχυριστεί ότι η οικονομική επιστήμη δεν υφίσταται ως επιστήμη παρά μόνον ως εργαλείο χειραγώγησης, ανυποχώρητος αριστερός διανοούμενος παγκόσμιας εμβέλειας, με παιδικό πείσμα και ψυχισμό 15χρονου, που δεν φιλτράρεται από καμία σκοπιμότητα και μικροστρατηγική.
Η ιστορία θα γράψει για έναν αμετανόητο αντιρρησία συνειδησης, έναν ιδιοφυή «τρελό», έναν σύγχρονο αντάρτη που του έστησαν ικρίωμα, όχι επειδή έκανε κάτι κακό αλλά επειδή μισούν να λατρεύουν το ανυπότακτο …
‘Οχι δεν είναι η αγιογραφία ενός αγαπημένου φίλου, που επειδή τον γνωρίζω και τον ζω, δικαιούμαι να ομιλώ ακόμη και αν κατηγορηθώ για υποκειμενισμό.
Μου είναι αδιάφορο… Στο κάτω- κάτω καλύτερα να κατηγορηθώ για υποκειμενισμό, παρά για δειλία να κοινοποιήσω αυτά που γνωρίζω για την ποιότητά τους …Και του ίδιου και της Δανάης και του πατέρα του…
Είναι η ανατομία της κατάντιας μας να παρακολουθούμε απαθείς το λιθοβολισμό του, με φανερή και κρυφή χαιρεκακία.
Καλά μου έλεγε η γιαγιά μου να φοβάμαι πάντα τους στερημένους ανθρώπους…
Oxtapus 