Του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ*
Ανάμεσα στις πολλές καινοτομίες, μέσω των οποίων η ονομαζόμενη «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» κατεδαφίζει το κεκτημένο των αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων των 17ου και 18ου αιώνων, ξεχωριστή θέση καταλαμβάνει το ευρωπαϊκό «κοινοβούλιο». Στην ιστορία της νεοτερικότητας είναι πράγματι η πρώτη φορά που ονομάζεται «κοινοβούλιο» ένα εκλεγμένο σώμα που στερείται κυριαρχίας και της ίδιας της νομοθετικής πρωτοβουλίας.
Τα ψίχουλα αρμοδιοτήτων που του έχουν παραχωρηθεί περιορίζονται στην ψήφιση του σκέλους των δαπανών (ούτε καν των εσόδων) του προϋπολογισμού της Ε.Ε., που αντιπροσωπεύει γύρω στο 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, και την ονομαζόμενη «συναπόφαση» επί των οδηγιών που προτείνει η Κομισιόν, μια μακρόσυρτη και εξαιρετικά αδιαφανής διαδικασία, που στην ουσία καταλήγει σχεδόν πάντα στην επικύρωση των προτεινόμενων κειμένων (418 στα 420 για την περίοδο 1999-2004).
Δείτε την αρχική δημοσίευση 629 επιπλέον λέξεις
Oxtapus 