του Μάρτιν φαν Κρέφελντ
Ακολουθεί το τρίτο και τελευταίο μέρος της ανάλυσης του Κρέφελντ.
Από πλευράς Διοικητικής Μερίμνης, ένα μείζον πλεονέκτημα του πολέμου ελιγμών – και μάλιστα ένα που έχει σημαντικές επιπτώσεις για την αεροπορική ισχύ – είναι ότι οι ένοπλες δυνάμεις προσανατολισμένες σε αυτόν έχουν σημαντικά μικρότερες απαιτήσεις υποστήριξης απ΄ότι οι προσανατολισμένες προς σταθερές θέσεις που τείνουν προς τη φθορά. Το φαινόμενο αυτό είναι εμφανές στη σύγκριση των λόγων «οδόντων προς ουρά». Κατά τον Β’ ΠΠ, για τον Γερμανικό στρατό, για κάθε μεραρχία αντιστοιχούσαν 31.000 άνδρες στο σύνολο του προσωπικού του στρατού. Οι σοβιετικοί ήταν ακόμη πιο ολιγαρκείς. Εν τω μεταξύ, οι αντίστοιχες αμερικανικές, βρετανικές και καναδικές μεραρχιακές αντιστοιχίες υπερέβαιναν τους 64.000 άνδρες. Επιπλέον, ο γερμανικός και ο σοβιετικός στρατός πολεμούσαν μια παρατεταμένη σύγκρουση σε αχανείς εκτάσεις που δεν είχαν καμία σύγχρονη υποδομή. Τα στρατεύματά τους, ειδικά τα σοβιετικά, μπορεί να ήταν υποχρεωμένα να μάχονται χωρίς μερικές από τις…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 2.093 επιπλέον λέξεις
Oxtapus 