Όλη αυτή η ιστορία μού θυμίζει νεαρούς γονείς που κάθονται πάνω απ’ το μωρό και περιμένουν φορτικά να πει το πρώτο του λογάκι. Κι αν καθυστερεί λίγο -κατά την άποψή τους- δε διστάζουν να φτάσουν μέχρι παιδοψυχίατρο.
Έτσι και η κοινωνία. Κάθεται συνεχώς πάνω από την ευγενή τάξη των διανοουμένων και τους καλεί φορτικά «να μιλήσουν», «να πάρουν θέση».
Το αστείο είναι πως αν το μωρό στην πρώτη του απόπειρα αποτύχει να προφέρει τις εγκεκριμένες λέξεις «μαμά» ή «μπαμπά» και συλλαβίσει μία μη προβλεπόμενη λέξη ή δοκιμάσει να αρθρώσει φθόγγους δικής του επινόησης (που για μένα θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον), το επίτευγμα αυτομάτως αμαυρώνεται. Ε, κάπως έτσι πάει το πράγμα και με τους διανοούμενους…
Το αστείο είναι πως αν το μωρό στην πρώτη του απόπειρα αποτύχει να προφέρει τις εγκεκριμένες λέξεις «μαμά» ή «μπαμπά» και συλλαβίσει μία μη προβλεπόμενη λέξη ή δοκιμάσει να αρθρώσει φθόγγους δικής του επινόησης (που για μένα θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον), το επίτευγμα αυτομάτως αμαυρώνεται. Ε, κάπως έτσι πάει το πράγμα και με τους διανοούμενους…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 410 επιπλέον λέξεις
Oxtapus 