γραφει ο αρισταρχος
Έρχονται στιγμές, μετά από κάποια χοντρά γεγονότα, που όλα αδειάζουν, χάνουν. Μένει ένα κενό σαν το κρέμασμα που κάνει ο γέρος με το στόμα του ανοιχτό μόλις ξεχαστεί. Ένας κουρνιαχτός που απομακρύνεται, ένας ανεμοστρόβιλος που αφού έκανε ότι έκανε φεύγει αφήνοντα πίσω του μια νεκρική σιγή, ένα απόηχο. Κάπως έτσι, σήμερα Σαββατιάτικα, είδα τις εφημερίδες και το μόνο γνώριμο τοπίο στα μάτια μου οι πρώτες ηλιαχτίδες, καθυστερημένες πια, να πέφτουν πάνω στην τρελαμένη πολυανθούσα του φράχτη μου. Μια θερμοκρασία που ξαφνικά μας προσγείωσε στο Φθινόπωρο μαζί κι ένα σκίρτημα πως έρχονται καύσιμα για θέρμανση.
Δείτε την αρχική δημοσίευση 277 επιπλέον λέξεις
Oxtapus 