γραφει ο αρισταρχος
Δεν ξέρω, νομίζω πως μέσα σε τρία χρόνια μειώθηκε το προσδόκιμό μου καταλυτικά. Αισθάνομαι σαν γέρος εκατό χρονών με κλεμμένες τις αναμνήσεις μου και οι προσδοκίες μου, τα όνειρα των παιδιών μου, ριγμένα αποκαΐδια στης απόγνωσης το τέλμα.
Προδομένος από τις ίδιες μου τις επιλογές τους ίδιους μου αγώνες για ανθρώπινη προοπτική.
Και πως τα ξεφορτώνεσαι, πως τα διορθώνεις τώρα, στην δύση της ζωής νιώθοντας αδύναμος, ανήμπορος ακόμα και γι αγώνες. Άλλωστε όλη η ζωή ήταν ένας αγώνας. Ένας αγώνας που προδόθηκε όπως πάντα από μέσα.
Αν μπορούσα και γύριζα το ρολόι κάπου στο ’74 τότε, που άρχιζε η μεταπολίτευση ,δεν ξέρω τι θάκανα. Θα πήγαινα άραγε σ’ εκείνη την θρυλική έξω από το Μακεδονία Παλλάς συγκέντρωση με ομιλητή τον Κων/νο Καραμανλή. Διψασμένος μετά επτά χρόνια Χούντας για δημοκρατία και για την αποκατάσταση μιας ειρήνης που τελικά δεν μετουσιώθηκε σε πόλεμο, παρά την εδώ γενική επιστράτευση.
Δείτε την αρχική δημοσίευση 182 επιπλέον λέξεις
Oxtapus 