Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά….
Σιγά σιγά αδελφέ μου,
ας πιανόμαστε σιγά σιγά απ το χέρι……
Κι αύριο λέω, ας γίνουμε ακόμα πιο πολλοί…..
Γιατί ένα κλαδάκι σπάει εύκολα.
Πολλά μαζί αντέχουν…..
Εμείς δεν τραγουδάμε αδελφέ μου για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο!
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο!
Μα για να σμίξουμε τον κόσμο χρειάζεται να βρεθούμε και να μοιραστούμε…..
Να κουβεντιάσουμε και να προβληματιστούμε….
Να αρχίσουμε να παρατηρούμε , να μάθουμε να ακούμε, να μάθουμε να εμπιστευόμαστε τον συνάνθρωπο μας…..
Μας πιάσανε στον ύπνο… Κι έτσι δεχτήκαμε το πρώτο χτύπημα που μας πόνεσε, μας θύμωσε και μας φόβισε…
Οι αντιδράσεις μας ποικίλες…
Κάποιοι, οι πιο συνειδητοποιημένοι βγήκαν στο δρόμο και φώναξαν και προσπάθησαν και πάλεψαν με το θεριό….
Τους κρίναμε…..
Κάποιοι βλέπουν ακόμα σινεμά.
Τους χλευάζουμε….
Κάποιοι κρέμονται από το στόμα του Αυτιά και της Τρέμη να ακούσουν μια καλή κουβέντα….
Δείτε την αρχική δημοσίευση 2.173 επιπλέον λέξεις
Oxtapus 