«Τα τραίνα που φύγαν….»

Μετανάστες στα Βαλκάνια ή «μετανάστες» στην Ελλάδα;

Θυμάστε την ιστορία της Pirelli και της Goodyear στις αρχές της δεκα
ετίας του ‘90; Η διοίκηση της πρώτης ζήτησε να μειώσει το προσωπικό κατά 10%. Το συνδικάτο συνεπικουρούμενο από την σοσιαλιστική κυβέρνηση δεν το δέχτηκε, έβγαλε τα ελαστικά και έκλεισε την Εθνική Οδό και οι ξένοι έβαλαν λουκέτο και μετέφεραν το εργοστάσιο στην Πολωνία. Μέχρι τότε το 80% των ελαστικών που χρησιμοποιούσαμε κατασκευαζόταν στην Ελλάδα, ενώ είχαμε και σημαντικές εξαγωγές…

Οι συνδικαλιστές και μέρος των εργαζομένων απορροφήθηκαν στο δημόσιο και την τοπική αυτοδιοίκηση. Ακολούθησε μετά δυο χρόνια η Goodyear και εκατοντάδες άλλες επιχειρήσεις…

Είτε από ανάγκη, είτε από ιδεολογία, είτε από πελατειακή διαστροφή των πολιτικών το κράτος ανέλαβε να εκτονώσει τις πιέσεις της αποβιομηχάνισης. Αντί να κινηθούμε σε κλάδους με ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα ή να κάνουμε σκόντο στις απαιτήσεις, συνεχίσαμε να βαδίζουμε όλο και πιο γυμνοί στα αγκάθια στο σημερινό αδιέξοδο.

Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα όμως στο σύμπαν, όσο και αν ο αριστερός και δεξιός λαϊκισμός προπαγανδίζουν αντιλήψεις πως η δημιουργία του πλούτου για μια κοινωνία συναρτάται της συνεισφοράς κάποιας «φιλοσοφικής λίθου». Και το μόνο που απομένει σε εμάς είναι η δίκαιη αναδιανομή…

Το βουλγαρικό μας μέλλον…

Προχθές το Bloomberg είχε ένα ρεπορτάζ όπου ανέφερε πως στη Βουλγαρία έχουν μεταναστεύσει πάνω από 2.000 ελληνικών συμφερόντων επιχειρήσεις.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι το 40% των επιχειρήσεων της γείτονος και ο λόγος που μεταφέρθηκαν εκεί είναι οι μικρότεροι φόροι, οι μικρότεροι μισθοί, τα μικρότερα ασφάλιστρα και η απουσία γραφειοκρατικών εμποδίων.

Η Βουλγαρία καταλαμβάνει την 51η θέση ανάμεσα στις 183 οικονομίες του καταλόγου κρατών που «Διευκολύνουν το Επιχειρείν» της Παγκόσμιας Τράπεζας, ενώ η Ελλάδα την 109η θέση…

Στις γειτονικές περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης στην Ελλάδα η ανεργία υπερβαίνει το 20%. Μέχρι τώρα πολλοί Έλληνες πηγαίνουν για ψώνια ή υπηρεσίες στις γειτονικές χώρες όπου υπάρχουν καλύτερες τιμές. Κάποιοι δήλωσαν εκεί αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού που κυκλοφορούν στην Ελλάδα για να αποφύγουν τους φόρους.

Με την τάση αύξησης της ανεργίας στην Ελλάδα, λόγω της κρίσης, και τη μεγάλη πιθανότητα μιας κατάρρευσης, κατά την οποία το δημόσιο θα σταματήσει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις στο μέγεθος που το κάνει σήμερα, τα προβλήματα μας θα αποκτήσουν εκρηκτικές διαστάσεις…

Στην Ελλάδα δεν αλλάζει τίποτα και ισχύει πάντα πως μόνο κάποιος τρελός μπορεί να ανοίξει επιχείρηση, με αυτό το μέγεθος της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας, των ασφαλιστικών εισφορών υπέρ κράτους, της φορολογία κλπ.

Θεωρώ πολύ πιθανό λοιπόν να δούμε Έλληνες παραμεθόριων περιοχών να μεταναστεύουν για εργασία σε ελληνικών συμφερόντων επιχειρήσεις και στη Βουλγαρία. Με αμοιβές Βουλγαρίας φυσικά…

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω όσους υποστηρίζουν πως είναι στο χέρι μας να μην ξεπέσουμε σε τριτοκοσμικούς μισθούς. Υπάρχει η δυνατότητα στην Ελλάδα για επενδύσεις με υψηλή προστιθέμενη αξία με υφιστάμενο αντιεπιχειρηματικό καθεστώς; Η κυριαρχία του αριστερόστροφου κενού λόγου, στα πανεπιστήμια και το δημόσιο λόγο έχει ταυτοποιήσει τη λέξη επιχείρηση με την έννοια κλοπή και απάτη, όπως γινόταν και στη σοβιετία πριν καταρρεύσει από «ασιτία».

Μπορεί να σχεδιάσουμε να παράγουμε πολυτελή αυτοκίνητα και αεροσκάφη που θα είναι περιζήτητα; Όχι… Από πού λοιπόν θα εξασφαλίσουμε μισθούς Ευρώπης όταν διαθέτουμε ανταγωνιστικότητα Ουγκάντας;…

Ακόμη και οι χαμηλής προστιθέμενης αξίας μικρές επιχειρήσεις φασόν που στήριξαν την μεταπολεμική ανάπτυξη έχουν μεταναστεύσει στη Βουλγαρία.

Είναι λυπηρό, αλλά με τις δυνατότητες επιλογής που μας έχουν απομείνει, δεν βλέπω και πολλές καλύτερες εναλλακτικές λύσεις επιβίωσης της χώρας από την δημιουργία των ειδικών οικονομικών ζωνών που ζητούν οι Γερμανοί.

Από τα να δραστηριοποιούνται και να φορολογούνται 2.000 επιχειρήσεις στη Βουλγαρία, καλύτερα να φορολογούνται στην Ελλάδα με μειωμένο συντελεστή και ευέλικτη ασφαλιστική κάλυψη. Κυρίως όμως μακριά από τα γρανάζια του ελληνικού δημοσίου και των μηχανισμών και μεθόδων εκβίασης που διαθέτει.

Φοβάμαι πως πλέον δεν έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στα δεδομένα της Ελλάδας του χθες ή της Ευρώπης και της Βουλγαρίας του σήμερα. Για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού η μοναδική επιλογή που έχει απομείνει είναι μεταξύ του τίποτα και των μισθών Βουλγαρίας…

Ποιος φταίει που μας ήρθαν έτσι ανάποδα τα πράγματα. Πρώτα απ’ όλα το κεφάλι μας, γιατί τίποτα δεν έγινε ερήμην μας. Μετά η σειρά προτεραιότητας είναι διαφορετική για τον καθένα. Έτσι και αλλιώς το άθροισμα της συνάρτησης είναι ίδιο. Και αυτό είναι που μετράει…

Δυστυχώς αυτοί που εξορκίζουν τους τριτοκοσμικούς μισθούς πείνας είναι αυτοί που μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε αυτούς κλείνοντας λιμάνια, αεροδρόμια και επιβάλλοντας την διάλυση στα πανεπιστήμια. Οι τριτοκοσμικοί δεν εξορκίζονται με συνθήματα αλλά με μόρφωση, εργασία και πειθαρχία.

Μέχρι να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να μεγαλώσουμε την εισροή εισοδήματος από κλάδους με υψηλή προστιθέμενη αξία όπου έχουν στρατηγικά πλεονεκτήματα. Αλλά για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να διαλυθεί και να επανασυντεθεί εκ του μηδενός το ελληνικό δημόσιο, η παιδεία και κυρίως η γενικότερη πολιτισμική νοοτροπία του παρασιτικού κρατισμού και των κλειστών συντεχνιών.

2) Όταν ηχούν τα τύμπανα του πολέμου…

Το ενδεχόμενο αποπομπής της χώρας από την ευρωζώνη συζητιέται περισσότερο από ποτέ άλλοτε κατά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο της ελληνικής χρεοκοπίας.

Η κυβέρνηση εμφανίζει παροιμιώδη έλλειψη ικανότητας συνδυασμένη με κρυφή άρνηση τμημάτων της να υλοποιήσει οποιαδήποτε μεταρρύθμιση και ανασυγκρότηση της χώρας, προκειμένου να αποφύγει την πλήρη χρεοκοπία.

Αντί να επιδείξει μεταρρυθμιστικό και δημοσιονομικό αποτέλεσμα αναλίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την τρόικα που αποσκοπούν σε εσωτερικές μικροπολιτικές εντυπώσεις.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά στη γειτονιά ηχούν τα τύμπανα του πολέμου. Ισραήλ και Τουρκία έχουν διακόψει εμπορικές και στρατιωτικές σχέσεις και πλειοδοτούν σε απειλές.

Η Τουρκία απειλεί την Κυπριακή δημοκρατία να μην ξεκινήσει εργασίες εξερεύνησης και εξόρυξης φυσικού αερίου σε γειτονικό οικόπεδο από εκεί που ανακάλυψε το Ισραήλ, πλούσιο κοίτασμα.

Η Ελλάδα συνάπτει στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ και έχει σε εκκρεμότητα της οριοθέτηση της ΑΟΖ με τη Κύπρο και την Τουρκία.

Με λίγα λόγια στην περιοχή μυρίζει «μπαρούτι», ενώ στην ευρύτερη αραβική επικράτεια το σκηνικό ανασυντάσσεται.

Η Ευρώπη βρίσκεται προ του διλήμματος πολιτική και οικονομική ενοποίηση η διάλυση του Ευρώ με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Όλα αυτά ηχούν τραγικά, όπως πρέπει να ηχούν τα πράγματα όταν είναι η ώρα να αγοράζει κάποιος μετοχές.

3) Πλησιάζει η ώρα…

Αν παρατηρήσει κάποιος τις απώλειες των τραπεζικών μετοχών στην Ευρώπη και την Αμερική, θα διαπιστώσει απώλειες κατά μέσο όρο που πλησιάζουν ή υπερβαίνουν το 50% για φέτος.

Είναι πως οι αγορές προεξοφλούν μια δεύτερη χρηματοπιστωτική εμπλοκή.

Αυτό στην περίπτωση της Ελλάδας δεν είναι κατ’ ανάγκη αρνητικό, καθώς πιέζει τις μεγάλες οικονομίες της ευρωζώνης να προχωρήσουν σε μια σύνθετη και ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους. Αυτό ίσως να σημαίνει όρους αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους ακόμη ευνοϊκότερους και από αυτούς της 21ης Ιουλίου.

Για την Ελλάδα ένα είναι το κρίσιμο ερώτημα;

Τι προμηνύουν οι τραπεζικές καταρρεύσεις;…

Οι αγορές προεξοφλούν μια δεύτερη χρηματοπιστωτική εμπλοκή. Το σενάριο της ανακεφαλαίωσης σε βάρος των παλιών μετόχων στα πλαίσια μια ανακεφαλαίωσης φαίνεται πως δεν αποτελεί ελληνικό αποκλειστικό φαινόμενο.

Για την Ελλάδα ένα είναι το κρίσιμο ερώτημα;

Α) Θα είναι εντός ευρωζώνης όταν προκύψει σχέδιο εκκαθάρισης και οριστικής λύσης.

Όσο για το δίλημμα ευρωπαϊκή ενοποίηση ή διάλυση της ευρωζώνης η χθεσινή έκθεση της UBS περιγράφει τα δεδομένα με αδρά χαρακτηριστικά.

«Δραματικές επιπτώσεις εκτιμά η UBS ότι θα υπάρχουν για όποιο μέλος της Ευρωζώνης αποφασίσει να αποχωρήσει και για τον λόγο αυτό δίνει μηδενικές πιθανότητες σε μια τέτοια εξέλιξη.

Σε σημερινή του έκθεση ο οίκος σημειώνει ότι μια έξοδος θα οδηγήσει σε μια υποτίμηση της τάξης του 60% που ελάχιστα πλεονεκτήματα θα προσδώσει καθώς η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και η κρατική χρεωκοπία θα είναι τόσο επιζήμιες που θα βουλιάξουν τις εμπορικές συναλλαγές της εξερχόμενης χώρας κατά 50%.

Για ένα αδύναμο κράτος οι απώλειες στο κατά κεφαλήν εισόδημα κινούνται μεταξύ 9500 και 11500 ευρώ σε ετήσια βάση που ισοδυναμούν με πτώση του ΑΕΠ κατά 40% με 50% στον πρώτο χρόνο, με ακολουθία 3.000- 4.000 ευρώ για τα επόμενα χρόνια. Φαινομενικά τα νούμερα αυτά δεν δείχνουν από πρώτης όψης και τόσο δραματικά.

Αρνητικές επίσης θα είναι οι επιπτώσεις και για ένα ισχυρό κράτος, όπως η Γερμανία, αν φύγει, καθώς η ισοτιμία του θα εκτιναχτεί κατά 40% με αποτέλεσμα οι απώλειες στις εξαγωγές του να οδηγήσουν σε πτώση του ΑΕΠ μέχρι και 25%. Αντίστοιχα για τον Γερμανό πολίτη η απώλεια εισοδήματος θα κινηθεί από 6000 μέχρι 8000 ευρώ.

Αντίθετα η βοήθεια προς τις προβληματικές χώρες περιορίζεται σαν κόστος στα 1000 ευρώ ανά πολίτη τον χρόνο. Ο μόνος τρόπος για να παίξει κανείς την διάλυση του ευρώ, που πάντως όπως είναι σήμερα απαιτεί σταθεροποιητές στις οικονομίες και δημοσιονομική ενοποίηση, είναι να μην έχει καθόλου θέση σε ευρωπαϊκά assets.

Ο κατακερματισμός του ευρώ θα κατέληγε σε πολιτικά κόστη. Η «ήπια εξουσία» της Ευρώπης θα συρρικνωνόταν διεθνώς, «ενώ είναι αξιοσημείωτο ότι σχεδόν καμία σύγχρονη νομισματική ένωση δεν έχει διασπαστεί χωρίς προηγουμένως να υπάρξει απολυταρχικό καθεστώς, στρατιωτική κυβέρνηση ή εμφύλιος πόλεμος».

Μια ιδέα για την πορεία των τραπεζικών μετοχών θα πάρετε από τα παρακάτω διαγράμματα..